Wachttijden zijn geen vertragingen tussen 2 intervallen van actie, maar een VERBINDING tussen deze. Ze sluiten naadloos en harmonieus aan op de acties en hebben de rol om de laatstgenoemde te laten kristalliseren/bezinken. Wanneer de wachttijden zo ervaren worden, integreren we ons volledig in de flow van het leven en alles vloeit in perfecte harmonie richting een soort van lichtpunt. Advies: als je het ooit heel vervelend vindt dat je moet wachten, probeer het wachten van de andere kant te bekijken en het te gebruiken, zoals hierboven beschreven. Het werkt echt!
Zonder wachttijden lopen we onszelf voorbij. Ze zijn nodig zodat ons hele wezen in evenwicht blijft. Ervaringen moeten worden verwerkt in de “adempauzes” van ons drukke bestaan, oplossingen komen het vaakst en het beste tijdens het niets doen, tijdens momenten van stilte. Omdat we op dat soort rustmomenten naar onze innerlijke stem kunnen luisteren. Die weet precies waar die het over heeft. We kunnen niet overleven zonder het wachten!
Waarom worden criminelen in de gevangenis gestopt? Dat is een leerzame wachttijd, van herziening van hun daden en bedoeld voor “soul searching”. Sommigen begrijpen het en gebruiken het als zodanig.
Afgelopen zaterdag ging ik naar de stad om boodschappen doen. Het bleek een fantastische dag te zijn, zeer ongewoon: alles leek om mij heen te gebeuren als een scène uit een Franse film, waar ik één van de personages was en tegelijk de toeschouwer: de supermarkt, de markt, alle mensen, kleuren en geluiden, alles klopte, alles leek te glimlachen naar mij en alles gebeurde in een harmonieus- en rustig vloeiende stroom. Ik had zelfs een leuk moment bij de Marokkaanse olijven/noten boer: ik had veel noten gekocht om koekjes mee te bakken, maar vergat de olijven, die ik graag op die dag wilde eten. Na het betalen heeft de Marokkaanse meneer een bakje olijven erbij gedaan; cadeautje. Leuk, toch?
Daarna wou ik de bus naar huis nemen, bij de halte tegenover de Lammenschans kerk. Ik moest 20 min wachten. Vond ik geen probleem. Ik heb iets lekkers gegeten van wat ik had gekocht, naar de vogeltjes geluisterd, van het mooie zonlicht op en tussen de boombladeren genoten en daarna gezongen (ik was daar toch alleen). Een prachtige 20 minuten!
Vanaf die dag ben ik niet meer bezorgd geweest over de tijd die te snel gaat, over ergens te laat aankomen, aansluitingen missen etc. En ik heb me gerealiseerd dat, wanneer je in de flow bent en er niet tegen stribbelt, de dingen juist naar jou toe komen, zoals mijn bakje olijven.
